Een ode aan de vrijwilliger

Het is donderdagmorgen en ik start de dag met een goed advies. "Met mannen moet je niet praten, maar wandelen," aldus een van mijn zeer fitte gepassioneerde vrijwilligers. Net zoals "mijn leerlingen", zijn vrijwillligers ook van "mij"..... 
​Althans zo voelt dat. 
Vrijwilligers zijn goud. Vooral de oudere vrijwilligers onder hen. Omdat ze zonder iets terug te verwachten, iets moois betekenen voor mensen. Ze zetten hun levenservaring in voor de goede zaak. Omdat ze eindeloos geduld hebben. Omdat het ze een zorg zal zijn wat die ander denkt. Omdat ze inmiddels weten dat tijd voor jezelf en grenzen aangeven heel belangrijk is. Omdat ze ambities hebben, maar deze niet in een POP hoeven te verwoorden. Omdat ze het leven zien als een cadeautje. Omdat ze een nuchtere frisse kijk op mijn of ons hectische leven hebben. 

Regelmatig krijg ik de kans om kennis te maken met de leukste mensen.
En in mijn top drie van leuke mensen zitten toch wel de taalvrijwilligers. 
Ik tref ze bij de trainingen die ik geef voor Stichting Lezen en Schrijven. De trainingen bestaan uit vier bijeenkomsten van een halve dag.
Zelden heb ik zo`n gemêleerd publiek voor mij. Mensen die ziek zijn, maar toch nog iets willen doen. Oud-statushouders die iets terug willen doen voor de samenleving. Gepensioneerde docenten of ouders die iets voor een andere ouder willen betekenen. Ze zitten er allemaal. Omdat ze dat graag willen.
Met grote regelmaat ontstaat er een pittige discussie, over de maatschappij. Over wat er anders moet. Over 'dat deden we 10 jaar geleden ook'. Over ons ideaal of gewoon over het leven.
Ik krijg er kippenvel van, steeds weer. En er vloeien ook tranen, écht meer dan eens. Als men zich in de ander herkent en zich realiseert dat 'we' er echt toe doen. Ik leer elke keer van hen.

Vrijwilligers, zonder kan onze maatschappij niet!  Honderden ken ik er. Van begeleiders in een hospice, tot mentoren, tot chauffeurs van Automaatje.
Allemaal kunnen ze niet zonder hun vrijwilligerswerk. En, een mooie bijkomstigheid, vrijwilligerswerk houd je jong. Het zorgt dat je nieuwe dingen leert, dat de witte stof in je hersenen op peil blijft. 

De witte stof zorgt er namelijk voor dat we:

• gestructureerd werken;
• problemen oplossen;
• initiatief nemen;
• creatief denken;
• flexibel denken;
• én gemotiveerd zijn.

Maar belangrijker, een ander helpen, zonder er iets voor terug te verwachten maakt gelukkig! En geluk kun je delen. Hoe weet je nu welk vrijwilligerswerk bij je past? 
Ga eens in gesprek bij het lokale vrijwilligerssteunpunt. Er kan meer dan je denkt! En wie weet vind je jouw droombaan. Heel regelmatig komt het voor dat coachees bij mij door middel van vrijwilligerswerk hun droombaan vinden of gewoon meer ontspanning in hun bestaande werk.

Dus ga ik dit weekend met veel plezier werken in de buurttuin, breng ik zelfgeplukte bloemen rond bij wie het kan gebruiken en vul ik de taalbieb met leuke materialen. En daarna?
Daarna volg ik een goed advies op. Dit keer? Een wandeling met mijn mannen. Geheel vrijwillig;).