Groos

,"Ergens groos mee zijn, ergens trots op zijn. Groos is in de volkstaal de uitspraak van groots." (Van Dale, 2022)

GROOS is mijn favoriete woord, hoewel ik het zelden gebruik, hier in het Brabantse zou men mij gek aankijken... 
Trots of fier, zou het dan moeten zijn. Maar uitspreken dat je trots op iemand bent, blijkt toch soms lastig.

En dat is waar GROOS de wereld redt, want trots is in onze cultuur eigenlijk een vies woord. En GROOS is dat niet!
Als synoniemen voor trots worden namelijk genoemd: superieur, hautain, ijdel, hoogmoedig, hooghartig, glorieus. Als in, hij is te trots om toe te geven dat hij fout zit... en dus is trots opeens meer een negatief woord dan positief.

Ik ben regelmatig GROOS op mensen. Mensen die gewoon een zetje nodig hadden, perspectief voor de toekomst.
Dat zetje had ik ook ooit nodig. Waar ik nu 32u werk, al mijn talenten kan gebruiken en gewaardeerd wordt om wat ik doe, is dat ook ooit wel anders geweest.
Vijftien jaar lang was ik op zoek. Waarom ging het anderen zo makkelijk af?
Waarom had ik toch altijd het gevoel dat ik iets miste? Ik hopte ondanks goede beoordelingen van school naar school, van studie naar studie, van leidinggevende naar leidinggevende. Uiteindelijk ging ik naast het werk in mijn klas, auteurs-en trainerswerkzaamheden doen.
Tot de wereld stilstond na het krijgen van een auto-ongeluk.

Nu jaren later ben ik GROOS, GROOS met wat ik bereikt heb. Ik help wekelijks klanten naar werkgeluk in hun droombaan, ik begeleid mensen van het leren van de Nederlandse taal naar het vinden van werk, ik geef trainingen aan onderwijsprofessionals en vrijwilligers én ik schrijf onderwijsmateriaal. Een samenvatting van wat ik voor het auto-ongeluk ook deed. Met één groot verschil; ik heb mijn autonomie terug. Ik weet wat ik kan, ik weet wat ik wil en ik voel mij goed om het de doen binnen de 65 uur,  die een werkweek naar mijn inziens heeft (van 8-21u). Maar wat een zoektocht. 
Ik floreer niet bij elke dag dezelfde taken met dezelfde collega`s, jaar in jaar uit. Dat weet ik nu. Maar wat was het fijn geweest als hier eerder aandacht voor was geweest. Aandacht voor persoonskenmerken, voor interesses en competenties. Voor werkgelukfactoren.

Toch zijn er meer zaken waardoor ik kan doen wat ik nu doe. Ik ben GROOS op alle mensen die mij geholpen hebben om te komen waar ik nu ben.
Mensen zoals Melanie. Aangezien mijn lijf na het ongeluk echt niet doet, wat je gezien mijn leeftijd of inzet zou verwachten, zocht ik iemand met geduld, die buiten de lijntjes durft te kleuren, die maatwerk kan bieden, die om kan gaan met een a-sportief persoon....
Ik hou het met Melanie al langer uit dan met welke sportschoolinstructeur dan ook. Ik ben GROOS op het feit dat mijn lijf zoveel meer kan dan eerst, maar vooral op Melanie, omdat ze elke keer iets nieuws bedenkt, geen stampende muziek aan zet, mij vraagt wat ik denk dat lukt die dag en mijn grenzen respecteert.
Ook mijn sportroutine heb ik zelf gemaakt, met de ingrediënten die voor mij belangrijk zijn. Geen uur aerobics in een groepje, wel een half uurtje met Melanie. Geen hardlooprondjes, wel lange wandelingen. Geen zaalsporten, maar buiten tuinieren.
Kortom, verandering in je leven of je baan kun je zelf maken, zolang je maar goed weet wat je kunt, wat je wilt en wat goed voelt. En als dat dan lukt, dan voelt dat GROOS!

GROOS redt de wereld... wat er is NIETS mis met GROOTS denken ;)
Ook GROOTS denken? Lees de blogs achter de blauwe linkjes of maak gewoon een afspraak.
​(Dan heb je na de zomer ook jouw droombaan!)


​

​