Als er nooit meer een morgen zou zijn..

En de zon viel in slaap met de maan, heb je enig idee wat het met je zou doen als je nog maar een dag zou bestaan...
Een van mijn favoriete nummers.


Wat zou je doen, als je niet het geluk hebt om te leven in een vrij land. Om te leven in een land zonder oorlog?


Als ik workshops geef over geluk hebben we het vaak over voldoening en verbondenheid. Twee van de zes factoren voor werkgeluk.


Werkgeluk is iets wat ook hier op Mytilini (Lesbos) zowel op Kara Tepe als Moria geldt.
Zowel tijdens het ontbijt, als in de barbershop, als tijdens de bandjesdistributie is te zien dat resident- volunteers voldoening vinden in wat ze doen. Het leven heeft weer even betekenis door bijvoorbeeld als tolk te fungeren of door je buren van ontbijt te voorzien.
De verbondenheid met de rest van de wereld wordt duidelijk gevoeld doordat er elke week een nieuw team vrijwilligers arriveert. Het gevoel van; ze zijn ons niet vergeten.... ik doe er toe. Ik word gezien. Ik ben een mens en ik hoor erbij.


Vandaag nemen we afscheid. In een week ben ik gehecht geraakt aan Ali, tolk in Moria; aan Elnas, onderdeel van het breakfastteam; aan Mohamed en zijn vrouw en baby van 6 maanden, die ik elke dag amandelen bracht;aan Emmy, de stoerste en liefste beveilingsbeambte bij de gate; aan mijn mede-teamleden met wie ik lief en leed deelde.
Allemaal hebben we iets gemeen.
Aandacht voor de ander. Onderdeel zijn van een groter geheel en hiermee verschil maken voor de mensen in de kampen. Mensen waarvoor morgen niet bestaat. Want morgen is voor hen een lege bladzijde. Voor hen bestaat alleen het “NU”.


Ik ben een ander mens na deze week. Iemand waarvoor morgen bestaat. Morgen, waarin ik aandacht geef aan de mensen om mij heen.
En met Femnomenaal ervoor zorg dat elke klant, cursist en coachee wordt gezien.