De Turkse supermarkt

Een beetje meer van de Turkse supermarkt...

Ik kom graag bij de Turkse supermarkt. Welke maakt niet uit.
Soms koop ik niet eens iets.
Want in elke Turkse supermarkt gebeurt hetzelfde.
Er is een mix van de echte maatschappij te zien.
Henk en Ingrid die goedkoop boodschappen willen doen, lekker om de hoek.
Dirk-Jan, omdat ze een groot aanbod aan veganistische producten hebben.
Amal en Jannie, omdat de slager, een met vlagen onverstaanbare grapjas is.
Annie, omdat ze hier altijd een praatje maakt met haar buurvrouw Almaz.
Paula en haar zoontje Diego, die altijd de boel bij elkaar schreeuwt.
Buurman Marcel sust hem en parkeert hem terug in de winkelwagen.
Yilmaz doet moeite om zijn neef te helpen met het Nederlands en vertelt onder tussen trots dat zijn neef hier werkt en tegelijk heel goed Nederlands gaat leren.
De Turkse supermarkt leert mij begrip te hebben voor alles wat anders is, verschillen en overeenkomsten te zien. Harde werkers en luie donders, mensen met een mening en mensen in de overlevingsstand. Mensen die proberen en mensen die opgeven. Mensen die hun kans gepakt hebben en mensen die de kans niet kregen of niet zagen.
Ik geniet van al die mensen. Want ik weet, achter elk mens zit een verhaal dat aan de buitenkant niet zichtbaar is. Mensen met dromen en wensen.
We geven gemiddeld een 7 voor het leven momenteel. (CBS, mei 2024)
Want in dit land gaat veel fout, maar ook heel veel goed.
De Turkse supermarkt is een afspiegeling daarvan. Er hangt een gek soort optimisme tussen Dirk- Jan, Henk, Amal en Yilmaz.
Zo van... jij bent zoals ik, want de Turkse supermarkt is van 'ons'.

En ik? Ik ben ondertussen zogenaamd de bosjes kruiden aan het bekijken en sta te bedenken dat ik wellicht wat naïef ben, maar écht, de meeste gewone mensen deugen.