Mijn week:


Gesprek met leerkracht die het onderwijs uit eigen beweging verlaat. Na dubbele burn- out.


Gesprek met leerkracht midden in een burn-out


Gesprek met leerkracht die outplacement overweegt


Gesprek met leerkracht die nog overeind staat, maar zich niet gezien en gehoord voelt.


Gesprek met leerkracht die een duo-baan heeft... haar collega is ziek en er is al weken geen vervanging, waardoor zij steeds zelf voor de klas staat. De kinderopvangkosten op moet hoesten, die hoger zijn dan wat ze voor haar werkdag betaald krijgt.


Gesprek met leerkracht die een beperking heeft. Heel graag voor de klas wil, maar niet alle taken meer kan uitvoeren, wel als er samen gewerkt wordt, dan kan hij van grote waarde kan zijn. Maar helaas weet zijn werkgever niet hoe snel er gekozen moet worden voor een vaststellingsovereenkomst of een ander schimmig traject waarbij de werknemer de school verlaat......


Mijn bescheiden mening.... geld speelt een rol, werkdruk speelt een rol... maar goed werkgeverschap speelt ook zeker een rol!!
Wanneer steekt men hand in eigen boezem? Wanneer besluit je om door goed werkgeverschap mensen aan je te binden? Te luisteren in plaats van te veroordelen?
Echte aandacht te geven? Jouw personeel voor alles te zetten? Zij moeten het doen!

Er is goed nieuws en er is slecht nieuws....

Het slechte nieuws eerst?
​Ik heb het beide gezien en gemerkt.
Wat er met je gebeurt als je je ambitie niet kan waar maken of je hierdoor gezien wordt als lastig.
​Als er een angstcultuur heerst in je organisatie en er niets aan gedaan wordt.
​Er is zelfs tegen mij gezegd dat er geen precedent geschept kon worden, stel je voor!
​Er zijn werkgevers die werkdruk een beleving vinden, P&O`ers die zonder een stap op de werkvloer te hebben gezet weten hoe te handelen en de passie voor het vak niet begrijpen. Werkgevers die als het lastig wordt zo snel mogelijk het probleem willen afschuiven. Ga maar naar een psycholoog of de huisarts, aan ons ligt het niet.

Het goede nieuws?
Er zijn ook werkgevers die werkdruk erkennen, waardering geven aan werknemers die 12,5, 25 of 40 jaar in dienst zijn. Starters en invallers als goud behandelen. Luisteren naar werknemers die aan de alarmbel trekken over hun leidinggevende. Durven te vernieuwen en daarvoor aan wie het nodig heeft hulp biedt. Die hun zieke werknemers niet naar een paar maanden een vaststellingsovereenkomst onder hun neus schuiven, omdat je toch niet meer geschikt bent voor het vak.
​Werkgevers die ervoor zorgen dat je jouw ambitie waar kan maken, zodat de verveling niet toeslaat.
​Werkgevers die hun werknemers zien als hun kapitaal.

Hoe je kun je als werknemer hier het gesprek over aan gaan?
​Kortom, wat moet je weten over goed werkgeverschap?!

• ​Een goede werkgever zorgt voor de juiste mensen op de juiste plek en luistert naar jouw ambities en mogelijkheden
• ​Een goede werkgever zorgt voor een gezamenlijk doel en beslissingen, dus niet van bovenaf opgelegd.
• ​Goede werkgevers zorgen voor bevlogen werknemers die presteren beter​
• Tevreden werknemers zijn trouw aan de organisatie
• Bevlogen werknemers doen graag een stapje extra
• ​Betrokken medewerkers zijn minder vaak ziek.
• Bevlogen werknemers zijn productiever.
• Bevlogen medewerkers zijn aanstekelijk energiek.
• Goede werkgevers zijn zorgvuldig.
• Goede werkgevers maken verwachtingen waar, en creëren hiermee vertrouwen.
• Goede werkgevers behandelen werknemers gelijk.

​Kortom, wat doe je als werknemer? Ga het gesprek aan. Je werk draait niet alleen om het welzijn van jouw klant, patient of leerling, maar ook om jou!
​Tenslotte ` Als je doet wat je leuk vindt hoef je nooit te werken'!

Michiel is directeur van bs. De Ruimte in Son en Breugel, Noord Brabant.
De school is een sterrenschool, vanuit PlatOO ( onderwijsbestuur) is hiervoor gekozen om de diversiteit in het onderwijs binnen het bestuur en het dorp te vergroten.
Op de vraag of zijn team werkdruk ervaart, zegt hij, er zijn pieken, in het onderwijs werken we hard. Teveel is nooit goed.
Dat dit bij de Ruimte binnen de perken blijft, heeft volgens hem alles te maken met de verandering van de onderwijsvisie.
De school werkt met heterogene units en voornamelijk projectmatig.
Dit betekent dat leerlingen meer vanuit hun intrinsieke motivatie en talent worden aangesproken.
Voor leerkrachten betekent het dat zij niet meer de verantwoordelijkheid dragen voor 1 groep leerlingen. Maar gezamenlijk de verantwoordelijkheid dragen voor meerdere groepen leerlingen.
Dit zorgt ervoor dat er meer vertrouwen is onderling en dat de taken makkelijker verdeeld kunnen worden. De leerkrachten kunnen soms ook keuzes maken voor een vakgebied dat goed bij hen past.
Leerkrachten krijgen van Michiel veel vertrouwen om zelf nieuwe activiteiten te ontplooien. Autonomie en zelfsturing zijn daarin belangrijk
Daarnaast zijn ouderavonden zo in te plannen dat de leerkracht ruimte krijgt om de gesprekken uit te smeren over een aantal weken. Hierdoor zijn de pieken minder hoog.
Ook zijn ouders erg betrokken bij de Ruimte. Zij ondersteunen tijdens de projecten en bijvoorbeeld bij de vormgeving van de schoolkrant.
Vergaderingen zijn bij de Ruimte voornamelijk effectief ingerichte bijeenkomsten waarbij de leerkrachten zelf de mogelijkheid hebben om aan te geven of zij het vergaderonderwerp als nuttig ervaren en hier ook naar kunnen handelen. Overleggen staan bij de Ruimte ten dienste aan wat zij willen bereiken.
Volgens Michiel zijn er ook bij hem op school mensen die weleens in het weekend werken. Maar de reden hiervoor is dan voornamelijk dat de parttimers elkaar dan allemaal eens treffen. Dit is een keuze die zij zelf maken, waardoor ze de druk op andere momenten verlagen. Hij erkent ook dat het werken in het onderwijs voor parttimers vaak zwaarder is dan voor fulltimers.
Toch ziet hij vaak aspecten in de persoonskenmerken terug waardoor iemand vastloopt in het werk. Hij ziet de meerwaarde van coaching op persoonskenmerken om de beleving van werkdruk terug te dringen.
Michiel heeft vertrouwen in de meerwaarde van onderwijsvernieuwing en hij is ervan overtuigd dat dit ook zal helpen bij het terug dringen van werkdruk en het verhogen van werkplezier!

​Nog geen 3 jaar geleden deed ik hem voor het eerst.
Vol vertrouwen dat ik de toekomst kon uittekenen.
​Maar wat bleek... hij zette mij flink op mijn nummer...
​Want alles wat ik zeker dacht te weten, bleek toch iets anders in elkaar te zitten.
Hij veranderde mij. Hij veranderde mijn manier van naar anderen kijken. Hij veranderde mijn gedrag. 
En nee, ik heb het niet over een MAN ( je dacht het hè!!)

Nee, ik heb het over de PERSOONLIJKHEIDSTEST.
​Het klinkt eng. En gevaarlijk ook, vooral als je hem online doet zonder analyse of met een standaardanalyse.
​De interpretatie ervan kan op vele manieren! Belangrijk dus om dit met iemand te doen die hiervoor geschoold is en jou heeft leren kennen.

​Er zijn veel verschillende soorten tests. Van DISC, DCON tot Myers-Briggs. Allemaal hebben ze zo hun eigen invalshoek.

​Wat kan het je opleveren?

• Inzicht in gedrag
• ​Inzicht in jouw reactie op gedrag van anderen
• ​Inzicht in welke verbeteringen je kunt doorvoeren om jezelf verder te ontwikkelen
• ​Inzicht in kwaliteiten en eigenschappen
• ​Jouw persoonlijkheid in relatie tot die van anderen
• ​Welke baan past bij welke persoonlijkheid
• ​Wat levert je stress op en waarom?
• ​Wat ligt in je 'allergie'
• ​Wat zijn vaste patronen waar jouw persoonlijke voorkeur ligt en waarom is dat zo.
• ​Hoe kun je beter leren omgaan met delen van jouw persoonlijkheid, waar je nu last van onder vindt?

Kortom het kan je heel veel brengen.
​Na mijn auto-ongeluk moest ik leren omgaan met mijn mogelijkheden die ik nog had.
Een persoonlijkheidstest heeft mij daar enorm bij geholpen. Ik ben gaan inzien dat mijn focus vooral lag op de onderdelen van mijn persoonlijkheid waar ik op dat moment niet mijn kracht zat. Dat gaf frustratie!
​Andersom heb ik bij mensen ook vaak zien gebeuren. Iets wat in je persoonlijkheid minder ontwikkelt is meer aandacht geven, kan zorgen voor andere positieve inzichten.

​Het heeft mij onder andere geholpen om over mijn ontslag heen te komen en mogelijkheden te zien om verder te gaan!
​
​Wanneer zou je een persoonlijkheidstest kunnen overwegen?

• ​​Wanneer je een andere functie wilt
• Wanneer je last hebt van jouw eigen handelen
• Wanneer je wilt omscholen
• Wanneer je een partner zoekt of wilt behouden
• Wanneer je ongelukkig ben in je werk
• Wanneer je werkdruk ervaart
• Wanneer je twijfelt of je wel leidinggevende wilt worden
• Wanneer je jezelf wilt ontwikkelen
• Als je wilt weten of introvert of extravert bent.

​De tests zijn vaak ook geschikt om in teams te doen. Zo weet je waar je staat. Gedeeltes ervan kunnen worden besproken of worden gebruikt voor een persoonlijkontwikkelingsplan. 
​Kortom! Het heeft altijd een meerwaarde!


​Meer weten? femke@femnomenaal.nl

Het is 6.30u de wekker gaat.........
​Gisteren heb je doorgewerkt tot 22u, om het werk dat in de vakantie niet af is gekomen weer op te pakken.
​De CITO komt eraan en dat betekent, jammer genoeg, nog even stampen.
​En straks moet je ze allemaal nog analyseren, dus nu even zorgen dat de plannen en Parnassys weer up-to-date zijn.
Oh, en niet te vergeten, vlak voor je naar bed ging heb je ook nog even een boodschappentas vol spulletjes ingeladen voor je les morgen. Tenslotte, concreet materiaal werkt het beste!
​Nu op naar het werk en maar hopen dat je niet in de file staat, niets ergers dan de dag onrustig beginnen.

​Op school aangekomen tref je een huilende collega, althans dat gebeurt zodra jij haar vraagt hoe de vakantie was.
​Haar antwoord? 'Ik weet niet of ik dit nog wel wil zo, ik ben de hele vakantie ziek geweest en ik loop enorm achter met alles, en ik slaap zo slecht!'
​Je stelt haar gerust door wat werk van haar over te nemen en jullie beginnen de dag. Het komt vast goed.

​Herkenbaar? Elke dag? Elke vakantie? En je gaat toch door? Of zie je jouw collega langzaam veranderen, in een geïrriteerde vermoeide collega?
Wat moet je? Aangeven dat het niet gaat en dat er meer collega`s op omvallen staan?
Straks geven ze jouw baan aan die fantastisch fitte jonge invaller. Je schaamt je misschien wel dat je het niet redt. Je hebt deze week ook al aangegeven dat je later op de studiedag komt om je kind naar school te kunnen brengen.......

​En of je het moet aangeven!
Het onderwijs moet passend zijn, ook voor jou als leerkracht! En dan?
​Dat heb je zelf in de hand, nu nog wel.... Je bent namelijk op tijd!!
Wat kun je doen?

​* Je zorgt dat jij jouw probleem op de agenda van de teamvergadering kan zetten en gaat het gesprek aan.
​* Je gaat naar de huisarts en legt hem jouw probleem voor.
​* Je gaat naar de praktijkondersteuner en plant een aantal gesprekken.
​* Je gaat naar je leidinggevende/ P&O'er en je vertelt je verhaal en plant een afspraak bij de bedrijfsarts.
​* Je gaat naar je leidinggevende/P&O'er en vertelt het hele verhaal en vraagt of je een afspraak mag maken met een onderwijscoach.

Ja, er is een potje voor. Sterker nog, je hebt er recht op!
​Ben je leidinggevende? Dan is er een subsidie via het vervangingsfonds die je kunt aanvragen, om verzuim bespreekbaar te maken in je team. De coach waarmee je aan de slag gaat moet geregistreerd zijn bij ST!R of NOBCO. (Laat ik dat nu zijn!)

​Neem de volgende tekst mee naar je leidinggevende als je merkt dat er geen ruimte lijkt te zijn voor ontwikkeling of coaching.
Je wilt er tenslotte voor zorgen dat je jouw werk kunt blijven doen met plezier!!

Ook last van kerststress?? In dit filmpje legt gezondheidspsycholoog Kelly McGonigal uit hoe stress je beste vriend wordt. En dat is zeker in deze kersttijd goed te doen.
​

• ​Zie stress als een positief iets om je doelen te bereiken. Bewezen is dat als je stress niet als negatief ervaart, je net zoveel kans hebt op bv. hart en vaatziekten als mensen zonder stress
• ​Gebruik het stresshormoon Oxytocine ​als een manier om stress te reduceren. Hoe? Door andere te vertellen waar je last van hebt, door verbinding te zoeken, door anderen te helpen en sociaal contact aan te gaan!
• ​Elke stressvolle gebeurtenis zoals financiele problemen of  een familieruzie zorgt voor een verhoogd risico op sterven van 30%... maar mensen die hun tijd spendeerden aan zorgen voor een ander hadden geen verhoogde kans op stress. Geen enkele....
• Dussss.... aan de slag! Minder voor jezelf doen, meer voor een ander! (zie mijn eerdere blog over het helpen van een ander)

             Ik wens jullie fijne kerstdagen en een heel gelukkig stressvol 2017 ;)!
​​

Mijn wens is...... Passend onderwijs voor elke leerkracht.

Elke leerkracht heeft talent en elke leerkracht heeft een valkuil of een beperking. Zullen we rekening houden met elkaar? Net zoals we rekening houden met die ene leerling, die met een koptelefoon op, de drukte probeert te mijden? Zullen we niet meer verwachten dat elke leerkracht in groep 1 t/m 8 kan staan? Zullen we elkaar helpen zoals we dat de kinderen tijdens Kanjertraining leren? Zullen we elkaar niet wantrouwen en fouten van elkaar accepteren zoals we wensen dat leerlingen doen? Zullen we ervan uit gaan dat elke leerkracht alles doet wat in zijn macht ligt om zijn werk goed te doen, binnen zijn of haar grenzen? En dat die grens voor iedereen ergens anders ligt?
Mijn wens is dat de leerkracht zo goed in zijn vel zit, dat hij of zij met gemak een voorbeeld kan zijn voor zijn leerlingen. En dat voorbeeld dat zorgt er dan voor dat het nieuws van afgelopen week ..... stress onder kinderen van 8-18 jaar niet meer het nieuws is.

Sinds ik open ben over wat mij is over komen in het onderwijs krijg ik veel bijval. Ondanks dat mijn ontslag in het onderwijs niets te doen had met werkdruk, weet ik wel heel goed hoe het is als mensen vinden dat je passie plots niet meer passend blijkt te zijn bij waar jouw grens ligt. Tegen mij is ooit gezegd door een leidinggevende : 'Femke, je kunt dit vak alleen maar doen, als je keihard kunt werken en tegen veel stress kunt. Tja, dat hoort er nu eenmaal bij. En anders en anders dan moet je gaan!'

Mensen die zich herkennen in - passend onderwijs behalve voor de leerkracht - , vertellen plots hun verhaal als ik ze hiervoor een opening geef. In veel teams blijkt het  - not done- om te zeggen dat je er 'doorheen zit' , dat je grenzen hebt, alsof het zwak is... alsof het dan ook nooit meer goed komt, alsof je dan opeens ongeschikt voor het vak bent. Het blijkt - not done- te zijn om te zeggen dat je ook nog andere talenten en wensen hebt en dat je hiermee ook aan de slag wilt, alsof ambitie een vies woord is.

Maar de waarheid is dat het vak op deze manier voor maar weinig mensen geschikt is, op de manier waarop het nu uitgeoefend wordt, zelfs niet voor sommige directieleden. Veel collega`s hebben hart voor de zaak. Doen alles voor hun leerlingen. Laten hun eigen kinderen het kerstfeest vieren op school zonder erbij te zijn want, ze zijn bij hun klas.

Maar stuk voor stuk lopen leerkrachten met hun ziel onder hun arm. En niet alleen de leerkrachten ook de leidinggevenden ervaren druk of angst om een andere stap te wagen. Waar komt die druk, dat vervelende gevoel vandaan? En waarom gebeurt er niets? Waarom gaat de leerkracht niet op de barricade? Waarom laten ze zich dingen zeggen door collega`s of directieleden, die verre van passend zijn om je medewerkers gezond te houden? Waarom weten collega`s niet bij wie ze moeten zijn? Waarom gaan we akkoord met het 'wegwerken' van collega`s die ouder zijn, maar wel veel ervaring hebben? Waarom vragen we niet meer aan die collega die een burn-out heeft gehad, hoe het nu gaat? Dat is wachten op nieuw 'gedoe'....

Preventie is naar mijn idee het toverwoord. Gesprekken voeren vóór je niet meer verder kunt. En die gesprekken zouden dan bij voorkeur gevoerd moeten worden met iemand buiten je school of bestuur op individueel niveau in plaats van alle teamtrainingen die slechts geschikt zijn voor 60% van je team. Iemand die verder kijkt dat de bestuurlijke mogelijkheden. Iemand die verder kijkt en objectief is. De oplossing ligt niet in het overbelasten van een parallelcollega als coach. De oplossing ligt niet in het afdoen met, het gaat wel over na de vakantie. De oplossing ligt niet in heel veel onderwijsvernieuwingen invoeren in de hoop dat alles beter wordt. De oplossing ligt niet in de collega voor een aantal weken naar huis sturen en denken dat het dan beter wordt.

En als laatste natuurlijk hoop ik op veranderingen in de financiering van het onderwijs. Zodat de onderwijsassistenten niet meer weg worden bezuinigd. Zodat de juf niet met 35 leerlingen zit. Zodat de concierge er 5 hele dagen kan zijn. Zodat een 'juf 'zoals ik, met een beperking, haar werk kan doen, maar dan anders..... passend, zoals we willen dat het onderwijs voor elk kind passend is. 

De manier om aan het werk te komen is let op:

GEEN SOLLICITATIEBRIEF schrijven!

Waarom niet? Hoe goed je ook bent in het schrijven van een goede tekst. Het gaat om jou.Je persoon en je verhaal. Dus ga erop uit.

• Netwerken. Mensen vertellen wat je doet en waarom.
• Ga vrijwilligerswerk doen.
• Help familie en vrienden uit de brand met hetgeen je goed kan.
• Speel blufpoker
• Neem risico
• Volg ( gratis) workshops
• Leer spreken voor publiek
• Weet wat je wilt en hoe je over wilt komen.
• Maak een filmpje over jezelf of vraag mij er een te maken.

Doe van alles.... maar schrijf GEEN sollicitatiebrief. ( of een simpele omdat t 'moet'.)


Inspiratie nodig? Geen idee wat jouw talent is? Neem contact op!